Rahat ve huzurlu bir uykunun arayışı içine girersin. Bazen sorarsım kendine ne için yaşıyorum ? Ne için yaşamalıyım ? Kendime karşı gelip hayatı zorlamak mı yoksa öylece bırakıp bir oblomov mu olmak mı gerek bilmiyorum. Ne bileyim, evlenmek çocuk sahibi olmak aylarca yıllarca ev mobilya kredisi ödemek, ömrün boyunca işe gidip yaşlanınca emekli maaşıyla evde oturmak mıdır yaşamak. Kağıt paralar karşılığında gençliği , zamanı emeği satıyoruz. Ömrün sonuna geliyoruz. insanları çözmeye çalışıyoruz henüz kendimizi çözememişken, tek başıma bir karar verdim şehir değiştirdim iyi bir işe girdim iyi insanlarla tanıştım. Ama, bir şey eksik. Bir yanımız hep eksik, ve o eksiği tamamlayım derken var olan aşınıyor azar azar zamanla, olmam gereken yeri bulamadım. Bulamama ihtimalim de var. Ne kadar sosyal olsam bile introvert kişilikten kurtulamıyorum. Farkında olduklarımı kendime saklıyorum bir yandan da. bazen canım acımıyor değil ama yoluma buruk bir gülümseme ile devam ediyorum.
