şiir kitabının her sayfasına bir tane koyulan, akıcı hece vezni şiirleri.
dışardan, bunları ardarda okuyup kısa süren aralıklarla sayfa çevirdiğinizi gören biri sizin fotoğrafik bir hafızaya sahip olduğunuzu düşünebilir.
itiraf edeyim ki ortaokuldaki bir hocanın tavsiyesi ile aldığım çile kitabının sayfalarının böyle bol keseden kullanılmasına ilk başta çok şaşırmıştım. hatta inkisar-ı hayale uğramıştım da denilebilir. kitabın dizgisini yapanlara çok kızmış ve ertesi gün için hocaya laflar hazırlamıştım. sonrasında ne oldu hatırlamıyorum ama alıştım bu duruma.
şu şiire bakar mısınız?
ölüm ölene bayram, bayramda sevinmek var,
oh ne güzel bayramda tahta ata binmek var.
bence bu şiir ihtiva ettiği derinlik bakımından bir kitabın koca bir sayfasını işgal etmeyi rahatlıkla hakediyor. çünkü sayfaları doldursa da bir boka benzemeyen o kadar çok minimal şiir varki piyasada.
