her şeyin başladığı o soğuk yerde, ben de sükunetin geniş kanatlarının altından ilk kez tek başına uçan bir devinim kuşu gibi açılıyorken çok sesli gökyüzüne ve ayaklarım asla bir daha yere konmamak üzere çekiliyken dilimde daima bir cümle, bir çığlık: ey yaşamamı hissettiren prizler, çatalım kalmadı; parmaklarımı sokacağım bu gece.
