ben bu aralar benden daha kötü durumda olan insanları hatırlıyorum. özellikle tv'deki haberlere baktıktan sonra halime şükrediyorum. haftalar sonra kaybolan çocuğunu açlıktan ölmüş bir şekilde bulan aileler var, geçen haftalarda gerçekleşen tren kazasında hem oğlunu hem de kocasını kaybetmiş bir kadın var. yani biraz düşününce benim çektiğim acıların onların çektiği acıların yanında hiçbir şey olmadığını anladım. asıl yardıma ve desteğe ihtiyacı olanlar bu insanlar. benim kafama taktığım meselelerin bir çözümü var en azından. şimdi düşünüyorum ben sağlıklıyım ve ailemdeki herkes de hayatta. bu mutlu olmak için en büyük neden.
