Aşırı sinirli olduğum bir gündü.
Bulgaristan'dan araçla geliyor, ve feribot ile istanbul'dan bursa'ya geçmek istedim.
Feribot hareket etti, denize bakarak gir sigara içmek isterim. Toplumdan uzakta idim. Cezai işlemi var biliyorsunuz. Ama formalite kuralları hiç benimseyemedim.
Derken, bir yetkili bitti yanıbaşımda.
-efendim yasak, söndürün. (emir kipi)
* "çok yorgun olduğumu, kendime gelmek için içmem gerektiğini, zaten bulunduğum ortamda kimsenin olmadığını, tehlike arz eden bir durumun da olmadığını belirtip, anlayış göstermesini rica ettim." Zira insanlar da, sağda solda içiyordu zaten. Beni kestirmişti gözüne. Bariz belli idi.
- söndür onu, yasak dedi. eşiyle kavga edip, ceza kesmek isteyen polis gibi. 72 lira cezai işlemi var diye söylendi arkasına bakarak. (havalı, oyuncu) belli.
* uzatmadım tabi. elimi cüzdana atıp, verdim 72 liralık yasağının bedelini, "buyrun ve beni rahat bırakın dedim" Ya orada parayı verip sigaramı içeceğim, yada muhtemelen üzerinde güç denemesi yapmamak için kendi iç dünyam da savaşacağım.
- "tamam söndür" dedi aldı da hani parayı, hala daha bırakmadı peşimi,
Başımda dikildi. ( kendimi tutabildiğim zor anlardı)
* bir yandan kibar olmaya hadsizlik yapmamaya çalışırken. Birden yetkinin ensesinde buldum elimi kendime doğru çekip, bildiğin gözlerine hunharca baktım adamın.
Öfke ve kendini tutmayı her an bırakacak insan edasıyla. Kafa atabilirdim. Sabrıma teşekkür ederim. Son kurduğum cümle,
" cezaya ehliyetim yok, yemin etmek istemiyorum ama seni öldürebilirim, defol demiştim".
Gitmişti. Ne bir cümle ne bir bakış.
Sonra düşündüm ve tam bir kepazelikti yaptığım.
