aşırı kibir ve gereksiz ego. bunun sebebi de önce aileleri sonra bizleriz. aileler kız çocuklarını sürekli baskı altında yetiştiriyor. anneler alttan alttan onun bir erkeğe ödül gibi olduğunu aşılıyor. bu kibire sebep oluyor. erkekler ise bazı kızlara ulaşılmazmış gibi yaklaşıyorlar. sanki elde edilmesi gereken ve diğer hemcinslerinden çok daha farklılıkları varmış gibi. bu da gereksiz egoya sebep oluyor. tamamı demiyorum ancak yarısında bu var. diğer yarısı ise gariban kalıyorlar yani ikinci planda tercih edilen kızlar. aslında tamda ilk planda olması gereken bu grup. aradığın mutluluk ise bu geri planda kalmış gibi görünen kızlar ideal her bakımdan.
bu ilk tercih edilen dediklerimiz ile tanışıyorsun misal konuşmaya başlıyorsun. hep böyle bir adım geri tutuyorlar kendilerini. sürekli erkek olarak senin çabalaman gerekiyor. tüm adımları sen atacaksın, sen onun kalbini kazanacaksın, sen onu elde etmek zorundasın. onun için sen olmazsan mutlaka olacak yüzlerce binlerce erkek çıkacaktır kafasındalar. ancak işin sonunda işte öyle olmuyor. değer vereni sallamıyorlar nasıl olsa başkaları olur diyorlar. sonra kendi göz zevklerine uygun ihtiyaçlarını karşılayabilecek olana gidip "ödül" olarak gördükleri kendilerini bırakıyorlar kollarına. neticesinde ise kadına şiddet, aldatılma, şiddetli geçimsizlik ve ayrılma/boşanma. bu kafalar iyi değil hergün yüzlerce binlerce örneği yaşanıyor ama kadın bireylerimiz hala aynı kafadalar maalesef.
