yıllardır gitmeyi arzuladığım, resmen takıntı yaptığım mağaza..
önce reklamlarda görürdüm, o zamanlar türkiye'de açılmamıştı. birkaç sene sonra istanbul'da bir mağazası açıldı. anadolu'nun güzide bir şehrinde yaşamam dolayısıyla ancak reklamlarının takip eder oldum. derken istanbul'da bir şube daha ve izmir'de bir şube açtılar. sırf ikea için izmir'e gitme planları kurmaya başladım. izmir'de okuyan arkadaşımın, ikea'daki teneke kutuları kafasına geçirip poz verdiği fotoğraflara içten içe kıskanarak bakıyordum.
geçen gün, yaşadığım 'anadolu'nun güzide şehri'nden, okuduğum şehir bursa'ya gelirken, terminalin yanında gördüm onu.. kocaman bir bina, dev bir ikea amblemi. sevinçten ne yapacağımı şaşırdım, "lan acaba rüya mı görüyorum" dedim kendi kendime. eve geldim, netten kontrol ettim, harbiden de bursa'da açılmak üzere olan ikea binasıymış o. artık günler geçmiyordu.. her gün, yeni öğrenci evimi nasıl döşeyeceğimi hayal eder olmuştum. içim içime sığmıyordu. "içeri girince ordan oraya saldıracam, köfte yicem, sınırsız kola içecem" diye fanteziler kuruyordum gece gündüz.
derken...
birkaç saat önce ikea'nın online kataloğuna bakmayı akıl edebildim.. fiyatlar biraz fazlaydı bana göre. sayfaları çevirdikçe ucuz ürünler gelmeye başlar diye düşündüm, gelmedi.. basit bir sandalyeye 70-80 ytl, sıradan bir kırlente 25 ytl verecek durumda olmadığım için, içim kan ağlaya ağlaya kapattım kataloğu..
evlat acısı gibi oturdu içime..
ve şu aşağıda görecek olduğunuz özlü sözü yarattım:
