klişelerle dolu zorlama bir senaryo diye istediğiniz kadar eleştirebilirsiniz. olayın suyu çıktı diyebilirsiniz. hepsi haklı eleştiriler ve hepsini ben de dedim ama o efsane soundtrack duyulunca rocky ağırlık çalışmaya, koşmaya başlayınca tüm bu olumsuzluklar silindi gitti aklımdan. efsane boksör harika bir vedayla bitirdi seriyi.
filmi izledikten sonra anladım ki böyle bir film gerekliymiş. zira serinin 5. filmi herkes için tam bir hayalkırıklığıydı.al pacino, baba serisinin son filminin sevilmeme nedenini şöyle açıklamıştı:''ilk iki filmde acımasız, güçlü carleone; son filmde sağa sola itiraflarda bulunan, pişmanlıklarını anlatan ve herkesten af dileyen bir karaktere dönüştü. işte seyirci bunu kabul edemedi.'' aynı olay rocky içinde öyle aslında. ilk dört filmde ringde harikalar yaratan boksör, 5. filmde bir sokak kavgasıya noktalıyordu kariyerini ve bu sonu ona kimse yakıştıramadı. işte bu son film gerçekten rocky'e yakışan bir veda olmuş.
ayrıca rocky'nin düblajını da yapanı tebrik etmek lazım. o kadar sene geçti hala aynı.
zamana karşı koyamamak, yaşlanmak gerçekten çok kötü bir şey ve bu film neredeyse her sahnesiyle bunu yüzünüze vuruyor.
