hayat insanların önüne binlerce yol çıkarır. atıyorum uğrunda öleceğim bir sevgili çıkar karşıma her şeyimi feda ederim onun için ama sonra o beni öldürmeye başlar. sırf bekaretimi ona verdim diye onun yaptıklarına katlanmam beklenemez.
ya da atıyorum, sevdim sevildim yaşadım her şeyi. geldi anası babası ayırdı.
atıyorum, cinayete kurban gitti.
öldü, öldürüldü, sevemedi seni ya da senin sevgin bitti.
ilkler unutulmaz denir de yalandır bu, ikinciler bunu unutturabilir. sırf bir yeri ilk kez senle kanamadı diye birinin sevgisinden şüphe edilmemeli. sırf ilki başkası oldu diye kadının hayatından vazgeçmesini, başkasıyla mutlu olabilme ihtimalini denememesini istiyorsunuz. sivrisinekler bile kanı sizin kadar sevmiyor. umarım -her konuda- ikinciliğe bile layık olmazsınız.
şimdi dicekler "niye bu kadar sert yazdın noooldu bir sorunun mu var hehehe yarası olan gocunur"
gocunmadım. kendinizin başkasıyla karşılaştırılmasından korktuğunuz için milletin kalbine, mantığına laf attığınız için yazıyorum. kan aşığı olmayın.
edit: yazdığımı paylaşmışsın benden iyi anlatmış diye, teşekkür ederim. iyi anlatıyorum çünkü aklındakini anlıyorum. birini ilkim, ikincim, kurtulma umudum, uyuttuğum kişi olarak değil de o an hissettirdikleriyle isim takmadan sevmen ilk entryde yazılan ezikliği yaşatmaz sana. yaşadığın her neyse; sana o ezikliği yaşatan utanmalı sen değil. insanlar karşılaştırılmamalı. belki karşısına ilk çıkan sen olsan ilki sen olurdun. bu bir yarış değil sıralamanın önemi yok. bu da sana bir kız kardeş tavsiyesi olsun.
