Çocukluğun belli bir döneminde var böyle şizofrenik bir durum. Evet.
Özellikle hayranı olduğu, kendilerine idol seçtikleri kimi akran veya yetişkinlerle olan diyaloglarda beğendiği, kulağına hoş gelen bazı sözcükleri seçip anlamsızca tekrar eder çocuklar.
Anneme kahve içmeye gelen bir komşumuz ayşe teyze vardı. Çok hoş, alımlı bir kadındı. Annemle Konuşurken hep "peyderpey" derdi. Ben ne olduğunu bilmezdim elbette. Ama pamuk şekeri anımsatırdı bu güzel sözcük bana. Bu sebeple, kafamın içinde bir pamuk şeker hep "peyderpey" der dururdum.
