Gittikçe donuklaşan bir alemin dışında
Bir rüyaya dalarız solgun mum ışığında.
Nineler bu ışıkta ördü dantelini;
Saçlarının bu ışıkta öptü ak tellerini
Bu ışıkta gözleri aydınlandı kızların;
Bu ışık esrarını yarattı yıldızların;
Karanlığın bu ışık dağıttı korkusunu;
Yavrular bu ışıkta uyudu uykusunu;
Başında tel duvağı göğsünde yaseminler,
Bu ışıkta soyundu nice taze gelinler;
Çerçevesi sedefle kakmalı aynalara
Bu ışıkla aksetti daha nice hatıra,
Nice anne çehresi,nice masum gülüşü,
Bazen de ağlar gibi bir dudak bükülüşü!
Demek ki ruhumuza uzak değil bu ışık,
içinde parça parça benliğimiz karışık,
Bırakın parıldasın bari bir tek mısrada,
Hiç olmazsa Nedim'in çehresi gelir ya da
Gözlerimiz önünden geçer boyalı yaşmaklar,
Düşürünüz tülleri ateşleyen dudaklar,
Ve aynaya akseden alın kırışığında
Ölümü hatırlarız solgun mum ışığında
