18 yaşındayım yıllarca hayatımda anlamlandıramadığım bunalımların ve aile içi durumlarım yüzünden kendimi insanlardan ölesiye uzaklaştırdım oysa sevenim ve ''hayranım'' diyebileceğim kişi sayısı bir hayli fazlaydı.
şimdi neden diye sormadan edemiyorum neden her şey apaçık ortadayken sorunlarım olduğu biliniyorken kendimden insanları uzaklaştırmam bu kadar garipsendi ve benden nefret edildi? neden sevenim yok?
insanlar ne olursa olsun sadece kendi duygularının tatmin olup olmayışıyla ilgileniyor acıyı bile seviyor bazen insan, başkası için acı çekmek onu tatmin ediyor yoksa sizin duygularınızı okşamak falan derdi değil yani.
