30'ları devirdikten, ailenizi kurup işinizi rayına oturttuktan sonra hayatı tam bir rutine çevirmişken, bir daha hiç başınıza gelmeyeceğini sandığınız hal.
hani iş yerinizdeki alımlı hatun falan değil, 1 haftalığına gittiğiniz bir yerde, bambaşka bir diyardan gelmiş ve bir daha ülkenize dahi gelme ihtimali olmayan, sizden 15 yaş küçük, dilinizi bilmeyen, gencecik bir kız bir anda kalbinizin olduğu bölgede yanmalara sebep olabilir. sözleri azıcık da olsa durumunuzla alakalı bir şarkı duyduğunuzda en son ne zaman aktığını hatırlamadığınız gözyaşları, kısmen kırarmış sakallarınız arasından süzülebilir. 5 yaşındaki oğlunuz görür ve sorar hiç bir şey diyemezsiniz. çok büyük hayretler içinde nasıl oldu şimdi bu nereden çıktı dersiniz. hiç yakıştıramazsınız, nefret edersiniz kendinizden.
en son 22 yaşımda karşılaştığım bu hal nereye gizlenmiş, neden sinsi sinsi beklemiş? en alakasız saçma sapan yerde ortaya çıkarak benden ne istiyor? insanlar ikinci bahar bilmem ne ayağına 40'ından sonra hayatlarına renk katarken, zaten doğru düzgün bir anlam veremediğim hayatımı neden daha da yaşanmaz hale getiriyor? beni kimseye anlatamayacağım duyguları takma isimler arkasında paylaşarak efkarımı dindirmeye çalışmak zorunda bıraktın da ne geçti eline?
40'ından sonra azanı teneşir paklar denir hep. siz demeyin...
