dışarı atamadığınız duygular boğazda düğümlendiğinde ortaya çıkan hadise. sessiz dökülen her gözyaşı bir ukte olarak kalıyor kalpte ve beden bu hüznü kaldırmak için çok güçsüz kalıyor. gecelerin bile örtmeye yetmediği kırgınlıklar, hüzünler giderek büyüyüp tüm bedeni sardığında fiziksel tahribat başlıyor. göğüste hançer saplanırcasına bir ağrı, hayatı sorguluyorsunuz. neden sanki kalbimin kapısını çalan herkes bir arkadaşa bakıp çıkacaktım diyor, seni seviyorum diyenler çekip gidiyor. kimse umrumda değil de ben seni o kadar sevmiştim ki umrumda değildi dünya.
bu kadar acı içinde kıvranırken nefes almakta zulüm gibi zaten.
