sır.
şu kimseye anlatamadıklarımızdan bahsediyorum.
kimseyle paylaşamıyorsan, tahta kurusu gibi içini kemirir.
bazen saklamak için, kendime ikinci bir kişilik yarattığımı düşünüyorum.
saklanacak ne kadar şey varsa özüme atıp, bir daha açılmamak üzere kilitliyorum. vitrinimdeyse gülümseyen dertsiz tasasız bir manken var.
sonra tüm sinir sistemini alt üst eden hastalıklar.
en güzeli de sebep olanların karşına geçip "rahatlık batıyor" diyebilmesi.
ama onu da diğer kişiliğim düşünsün ben duymuyorum artık.
voldemort gibi bölüne bölüne öleceğim.
