kimsenin tahmin edemeyeceği bir şey. yaşamayan bilemez malesef. öldüğü yerde onu yatarken görmek ama uyandıramamak, tabutun içinde, omuzlar üstünde taşındığını görmek, bembeyaz kefenin içinden vücut hatlarını seçmek ama nefes almadığını fark etmek, üzerine kürek kürek toprak atıldığını görmek. artık rüyalarda onun ellerinden öpmeyi beklemek.
allah kimsenin başına vermesin ama, insanı (özellikle de erkek çocuklarını) çok olgunlaştırır. omuzlarına kaldıramayacağı sorumluluklar yükler daha küçük yaşında. ama en güzeli de hayata alıştırır artık o insanı. çoğu insanın dert diye bunalıma girdiği şeyleri o dikkate bile almaz başına geldiğinde.
çünkü canı yanabileceği en üste seviyede yanmıştır bir kere.
