araya zaman, mesafe, kırgınlık dolu cümleler girdi.
ben bu şiiri hep okudum.
şiir üzerine yaptığım her konuşmada aklıma bu şiir düştü.
yalnızca şiirin aklıma düşüşü değil, bana bu şiiri katan kişinin bizzat aklımda yer edişiydi.
bir kitap, bir şiir, bir anı ve okurken bıraktığı hüzünlü tat.
"sıkı sıkı kapatsan karanlığı
ben sende mahsur kalırım
sevişirken yüzüne düşen gözyaşım
eski bir falcının sihirli küresi
tut onu avucunda ve bana oku geleceğimi:
serüvenler, aradenizler, araırmaklar, aşkla alevlenmiş günler mi?"
