Duruma bir de eski uygulamalara bakarak değerlendirme yapmak gerekir. Örnek olarak yakın tarihimizde osmanlı var. En hafif ceza tecavüzcünün organını kesmek. Tamam idam edemiyorsanız, o halde bu meseleyi kökünden halledin o zaman. Alternatif çok. Yanlız Hadım değil bakın, hepsini kesmekten bahsediyor. iranın yanlış uygulamaları islamı bağlamaz. ikide birde bunu önümüze sürmeyin.
--spoiler--
“Osmanlı zamanında tecavüzcülere ne ceza verilirdi?” diye ardarda sorular geliyor...
Klasik dönemde, yani 15. ve 16. asırlarda verilen cezayı hemen söyleyeyim: Tecavüzcünün erkeklik organı kesilirdi. Padişahların “Kanunnâme”lerinde yazılı olan bu ceza sonraki asırlarda fizikî olmaktan çıkartıldı ve uzun süreli hapse çevrildi.
KIZ VE OĞLAN “ÇEKMEK”
* Kız ve oğlan çeken (kaçıran, tecavüz eden) kişinin ve hıyanet edip başkasının evine girenin içmeği (âleti) kesile. Kızı yahut avradı çeken kişi o avratla yahut kız ile nikâh kıydırdı ise derhal boşatıla, sakalı kesile ve odunla dövüle. Avrat ile yakalanırsa derhal öldürüle (ikinci Bayezid’in Umumi Kanunnâmesi, madde: 26).
* Oğlan ve kız çeken (kaçıran, tecavüz eden) kimselerin, hıyanet ile eve girenlerin ve avrat yahut kız çekmeye kalkanların içmeğini (âletlerini) keseler. Bir kişi avradın yahut kızın rızası olmadan onu kaparsa, adamın içmeğini (âletini) keseler ve avradı yahut kızı hiçbir şekilde suçlamayalar. Ama avrat yahut kız bu işe razı olup evinden dışarı erkekle anlaşarak giderse, avradın yahut kızın organını dağlayalar (Kanunî Süleyman’ın Kanunnâmesi, madde: 5).
* Erkek başkasının avradını öpse, ondan birşey istese yahut yapışsa, kadı dayak ata ve vurulan her sopa başına bir akçe ceza ala (Fatih’in Umumî Kanunnâmesi, madde: 9).
* Eğer bir kimse karısını bir başka erkekle ilişkide bulunurken yakalasa ve her ikisini de öldürse o kimse yargılanmaz, diyet istenmez, günah işledi diye cezalandırılmaz (Kanunî Süleyman’ın Dulkadir Kanunnâmesi, madde: 13).
* Eğer evli bir kişi zina yapsa ve yaptığı sabit olsa ve o kişi bin akçelik servete sahipse üçyüz akçe ceza alına. Serveti altı yüz akçe ise iki yüz, daha aşağı ise servetine göre yüz, elli yahut kırk akçe alına (Fatih’in Umumî Kanunnâmesi, madde: 1).
