Simdi egri oturup dogru konusalim. Gencken insan her biseyin hakkindan tek basina gelecegini, zorluklara gögüs gerip haksizlik karsisinda dimdik ayakta kalabilecegini düsünür. Cogu zaman yapar da. Naifce elbette ama hayatin kendisine acaip firsatlar sunacagina da inanir, öylece bekler durur.
Ancaaak otuzlu yaslara gelince is biraz degisir. O bitmez tükenmez sandigi enerji yavas yavas azalir. Derdini paylasabilecegi, her kosulda güvenmek istedigi birine ihtiyac duyar, kisacasi bir hayat arkadasi ister. Toplumla ters düsmemek, huzuru bozmamak adina da evlilik olayina girisir.
Bence iyi de yapar. Sevdiginiz, saydiginiz biri varsa bence otuzlu yaslarin basi evlilik icin en uygun yas. Evlat sahibi de olmayi düsünüyorsaniz fazla beklemeden evlenin derim ben. Kisisel görüsüm bu yönde.
