ilk duyduğumda bir mahzuni eseri zannettiğim şaheser bir nesimi şiiri. (bu arada sanılanın aksine derisi yüzülerek öldürülen seyyid nesimi değil, ona olan saygı ve hayranlığından ötürü kul nesimi mahlasını kullanan başka bir ozana aittir.)
içinde felsefi ve tasavvufi derinlik barındıran alevi-bektaşi türkü ve şiirleri bir başka oluyor. akabinde her çağa ışık tutan evrensel öğütler de içerir.
ben en iyi selda bağcanın yanık sesine yakıştıranlardanım. meşhur ahmet aslan yorumu bana fazla ağır-yavaş geliyor.(selda bağcan türkü modunda okuyor, o ise divan edebiyatı eseri/gazel modunda.)
ki bir mahzuninin nefesinden de dinlemek isterdim.
