Bir zaman sonra insan farkına varıyor sadece..
Beni kimse sevmeyecek,hiç kimsenin en büyük aşığı veya herhangi bir şekilde sevdiği kişi olamayacağım-karşı cins için tabii-
Aseksüel olmak değil bunun farkına varmak insana koyuyor aslında.
Ben yaklaşık 1 sene önce farkettim bunu...Uzun zamandır sevdiğim kişiye açılınca kızın değişik bahaneleri yüzünden. Tabii bu ilk kız değildi. Daha öncesinde çok fazla başarısız girişimim vardı.Artık bu olacak,ha oldu olacak derken derken farkettim ki olmayacak. Kıza sordum gerçekten cevap ver bahane verme neden olmaz dedim. Kız saydı şöylesin böylesin. Bunları düzeltme şansım yok çünkü %90ı değiştirilemeyecek şeylerden oluşuyordu.
Usulca tamam dedim. 1 hafta 2 hafta hatırlamıyorum düşündüm. Tabii bu süre zarfında kız sürekli üzgünüm üzgünüm diyordu ama artık cevap vermeyince bırakmıştı. Düşündüm kendi kendime bu kız ortalama bir kız mı - evet, kızların görüşü aşağı yukarı böyle mi -evet, o zaman hiçbir zaman bir kız tarafından sevilmeyeceğim karşılıksız olarak.
Zaten bundan sonra biri sevse de ya da sevdiğini söylese de inanacağımı sanmıyorum çünkü herhangi bir umut ve inancım kalmadı.
Bu kadar ümitsizken durum neden daha fazla uğraşayım ki dedim kendi kendime. Bir makam sahibi olurum. itüden mezum bir mühendis olacağım zaten birkaç seneye.Ailemle zaman geçiririm. Belki bir evcil hayvan alırım ve bu şekilde yaşarım. Düşündüm de benim herhangi bir karşı cins tarafından sevilmek amacım değilmiş. Bu sadece bana dayatılan bir şey gibiymiş.
Pardon sözlük başınızı ağrıttım.
Malum insan anonim olunca kendini daha iyi ifade edebiliyor
