okurken yorulduğum nadir kitaplardan. çok fazla " ben seni üzerim kızım ben orospu çocuğuyum!!!!!!" tavrı hakim kitapta. o denli yıkılmışlığı kaldıramadım herhalde. hangi karakter hatırlamıyorum, evi ailesi gayet düzgünken her şeyden vazgeçip avareliği seçiyor. belki kendini bulamıyordur, kendi değildir ailesinin yanında. şu iyi aile kızı/erkeği olup içinde aslında psikopat yatan tiplerdendi kitaptaki de. derinine dalamadım kitabın kendimi bulamadım o yüzden zor geldi bana. sonlara doğru çekici gelmeye başladı, ne olacağını merak etmiştim ama bırakmıştım.
sonra oda arkadaşım istedi kitabı verdim, onda kaldı. buradan oda arkadaşımın karakterine saydırmak isterim müsaadenizle.
