dışarıda ölüm kalım savaşı veriyordu. titrek nefeslerle, bağırmadan yardım çığlıkları atıyordu. her saniye bir önceki acının üstüne eklenerek geçiyordu. ama sokaktan geçen kimsenin vicdanı yardım edecek kadar titrememiş olacak ki, arkalarına bile bakmadan hızlı adımlarla birer birer yok oldular.
en sonunda kendi kendine mırıldandı: "nefes alan erkekler eqlesin."
