Bunun ne kadar zor ve önemli bir şey olduğunu her gün daha iyi idrak ediyorum. Dünyanın en önemli şeyi bu hatta. Dünyaya bir insan gelmesine vesile oluyorsun ve bu insanın karekteri, geleceği senin yetiştirme tarzınla şekilleniyor.
Yeğenimi bugün inceledim mesela, sabahtan şu saate kadar sadece abur cuburla beslediler çocuğu, çocuk mutlu olunca ve doyunca beslenmiş oluyor yani(!). içim yanıyor ama ne zaman uyarsam olay çıkıyor, ailede herkes ayrı arıza çünkü.
Ergenliğin başlarından itibaren karekterim üzerinde kendim etkili oldum, bu yüzden ailede herkesten farklıyım ve bu onları çeşitli şekillerde rahatsız ediyor. Çok fazla duygusallar, çok sinirli çok üzgün çok stresliler, sürekli bir gerginlik var, hepsinin uçlarındalar. Daha bir sürü şey var. Bir tek annemde sinirlilik yok.
Bu yüzden evde her dakikam beni zorluyor, hepsini çok seviyorum ama birkaç yıldır ev demek huzur demek değil benim için.
