vermiş olduğu rahatin yanında sözü bile edilemeyecek acidir. çünkü sahip olmak sorumluluk gerektirir. hatta cogu zaman hayat yolunda depar atacağiniz vakit el freni vazifesi yapar. nasıl ki bir piyade askeri rahat manevra etmesi için siperde lüzumsuz ağirliklardan kurtulmasi gerekiyorsa insan da mesutlugu ve huzuru hiç birşey sahibi olmamakda bulur.
çünkü sahip oldugunuzu zannettiğiniz seyler esas da size sahip olurlar.
ne varliğa sevinirim ne yokluga yerinir demelidir kişi.
elbette bir lokma bir hirka ile yasayip abdal olun demiyorum fakat herseyin fani oldugu diyarda yasarken en azından kendimizi sağlama alalim yeter. öztürk serengil'in dediği gibi;
sarmazsin bir yarayi
dostla bozmussun arayi
emanet parayi da
tasimissin ne cikar
vel hasıl-ı kelam aklı olana para ne gerek parası olana akıl ne gerek. zaaten var olmak mı yoksa varlıklı olmak mı iste esas mesele bu...
