Bir zamanların, istiklal marşı okumak eyleminin olmazsa olmaz giriş cümlesiydi.
Edirne' de, Ardahan' da da aynı ritüelle başlanırdı.
Ses veriyorum, korkmaa demeden başlanmaz, doğru ses mi verdi acaba diye hiç sorgulamazdık.
Sesimizin önemi yoktu, aslolan bitmek bilmeyen kutsal duygumuzdu.
