fevkaladenin fevkinde, hakkında ne yazılsa az sayılacak türden bir oyun. tüm otoritelerden tam puan alması da bu nedenledir. sadece senaryo, oynanabilirlik, grafik değil; kurgu, atmosfer, yapay zeka ve bir oyunda olması gereken tüm yönlerden bioshock limiti belirlemiş, halen o limiti geçen olmamıştır.
oyunun tek eksik yanı, hatta mal yanı, son boss savaşıdır. sen onca kurgu hazırla, yepyeni bir dünya oluştur, birbirinden çılgın çatışmalar, düşmanlar falan yap, ama gel son boss olarak captain commando'daki (herkes mumya mack'i seçerdi hani, baby falan vardı) laboratuvar canavarının çakmasını getir koy. son bölüme kadar bitirmeye kıyamayarak oynadığım oyun, son 5 dakikada rezil etti kendini.
oyundaki herhangi bir big daddy savaşından bile kolay olan (ki bunda asıl sebep, son bölüme gelene kadar insanlıktan çıkacak şekilde güçlenmemiz) son boss savaşının yerine oyunun henüz başlarında sadece plasmid'lerimiz ile mücadele ettiğimiz buzlu bölgedeki boss savaşı çok daha şık dururmuş. o çok daha fazla kasış ve strateji gerektiriyordu. oysa son elemana ver elektrik jeli, ver parça tesirli pompalıyı gitsin.
yine de kesinlikle oynanması gereken, hatta birkaç defa bitirilse bile sıkmayan bir "her türlü" oyunu.
