''Artık özgürdüm. Esaret bedende değil, ruhta yaşanırdı. Dışarda dolaşan milyonlarca esiri düşündüm. Kimi akşam sofrasına koyacağı bir rakı şişesinin, kimi bir çift yeşil gözün, kimi ise bir arabanın. Maddeye esir olmuş ruh mahkumları için yandı yüreğim. Acıdım... Onlar için duyduğum endişe bütün duygularımı bastırdı. Çıkış yolu bulunmayan bir esaret halkası kuşatmıştı insanoğlunu. Özgür esirler... Kafamda kıvılcım gibi çakan kavramlar mana itibarı ile yine allak bullak olmuştu."
yaşadıkları itibariyle yazdıkları kıymetli olan bir yazar.
osman baturu kendisine sadece fikri olarak idol almamış, gençliğinde onun gibi bir mücadeleye girişmiştir.
şimdiyse
dik duruşunu bozduğunu söyleyemeyiz elbet, eğilip bükülmedi ama kendisinden fikir bekleyenleri, olaylar karşısında düşüncesini merak edenleri, mhp-akp ittifakı ile ilgili tavrını soranları da yanıtsız bırakmış; sorumluluk almaktan kaçmıştır.
düşüncelerine katılsak da katılmasak da boş bir vakitte zaten ince olan kitaplarından bir ikisi okunmalı diye düşünüyorum.
