ben kolonoskopden sonra yaşadım bu kafayı. operasyondan önce "tek başına gelme, yanında biri olsun" dediler. ben de hastaneye yakın işsiz güçsüz bir arkadaşımı aradım. arkadaş gelince girdik. daha doğrusu bize girdiler. anestezi yapıldığı için hala emin olamıyorum. umarım sadece kamerayla bakmışlardır.
neyse konumuza dönelim. ayılttılar. koltuk altıma biri girdi hafif hafif yürüyoruz. karşımda arkadaşım var. onunla konuşuyorum. ben iyiyim ya falan diyorum. tamam ben giderim artık diyorum. bir taraftan karşımda duran arkadaşımla konuşurken bir taraftan da koltuk altıma giren hemşireye arkadaşımın ismiyle sesleniyorum. "hadisene oğlum bırak beni ben valla iyiyim" diye. yani hem beni yürüten hemşireyi hem de karşımda duran arkadaşımı aynı kişi sanıyorum. üstelik hemşire kadın.
