Cebren ve hile ile aziz vatanın bütün kaleleri zapt edilmiş, bütün tersanelerine girilmiş, bütün orduları dağıtılmış ve memleketin her köşesi bilfiil işgal edilmiş olduğunda
bütün türkler bir ordu, katılmayan kaçaktır çığlıkları atıldığında, zamanın bütün türklerin bir ordu olduğunu ve bundan sonra öyle bir durumda tekrar olacağını bilmek, ve o orduda da seve seve var olacak olmanın, olmak istemenin gururu bence bir ayrıcalıktır.
çok da sebep sayabilirim aslında.
atatürkten, ziya gökalpten, atsızdan, hatta ve hatta nazım hikmetten bile alıntılar yaparak anlatırım bunu uzun uzun.
ama başlığı gördüğünde, türk olmanın ayrıcalığı diye okuduğunda bile o ilk an gelen sebepsiz gururu hissetmeyen birilerine ne anlatılabilir ki?
ya hepsin ya hiçsin meselesine katılmıyorum, kimse türk değil diye ikinci sınıf değildir.
ya da biz birinci sınıf değiliz.
ama yine de türk olmak insana anlamsız bir sevinç gurur ayrıcalık hissi veriyor.
çünkü aşırıya kaçılmayan türkçülüğün bir fikir akımından ziyade türk olmanın getirdiği bir his olduğunu düşünüyorum.
bu yüzden ideolojilerden habersiz bir türk köylüsünün bile içinde bir yerlerde türk olmanın haklı gururunu, sevincini ayrıcalığını hissettiğini düşünüyorum
he şey diyebilir ama çok şükür türküm türküm de keşke merzifonlu olmayaydım heri :d
