Elim kolum kanadığında falan kanımı emerim. Hatta fişimi fırçalarken bilinçli olarak diş etimi kanatırım.
Her akşam çorabımı çıkardığımda ayağımı koklarım. Parmaklarımın arasındaki o terli sıvıyı itinayla sıyırıp burnuma götürür kokusunu tüm gücümle içime çekerim. O koku çok hoşuma gidiyor.
Son olarak ilk kadavrayı gördüğüm günden beri ölüleri çok seviyorum, o kadavranın kol derisini yüzdüğüm an aklıma geldikçe çok mutlu oluyorum. Sanırım benim yolum adli tıp.
