çabuk bitmesi ve artık çocuk olmamamız. çocukken güzeldi heyecan verirdi. öyle bayram harçlığı alacağız bilmem ne diye değil. başka bir şeydi. bugünün 20 lirası falan bir para verilirdi aile büyüklerinden onunla soluğu 90 ların meşhur lahmacun salonlarında alırdık. 2 şer lahmacun yerdik yanına birer gazoz içerdik. yediğimizin lezzeti işin yüzde 30-40 ı idi. yüzde 60-70 kadarı o yanımızdaki diğer 3 kişilik arkadaş grubu ile yemekti. hem bayramın neşesini hem akşamın kör karanlığına kadar sürecek maceralardı sevilen kısımları.
hee şimdiki bayramların ne suçu var ki sevmiyoruz ? bir suçu yok elbette ama işte insan doğası kabullenemiyor bunlardan vazgeçmeyi.
