her sabah erken uyunılması dokunmasa da, pazar günü erken kalkıp işe gitmek nedense pek bir dokunur insana. herkesin pazartesi sendorumu olurken, pazar sendromu yaşayanlar da vardır benim gibi arada. aslında diğer günlerden pek de bir farkı olmasa da, yine de evde uyuyabildiğin kadar uyumak, ailecek kahvaltı yapmak, tv ve pc karşısında pinekledikten sonra yavaş yavaş kendine gelmek, gidilip görülecek arkadaş ve bilimum kişilerle istediğin ortamda bulunma isteği özleminin olması, pazar günleri çalışmak zorunda olmayanların varlığını bilmek, psikolojik çöküntü yaşatır insana.
