Geçen ay yine herzamanki gibi uyandım 5 tane yumurta kaynatcam işte çekmeceyi açtım tencereyi almak için baktım kıpırtı var noluyo la dedim uyku sersemiyim anlayamadım tam derken tencerelerin arasından fare bir fırladı ananı avradını nasıl bağırıyom erkeklik gururuymuş falan fıs ciyak ciyal bağırıyom, hemen ev arkadaşimın odasına gittim sese kalkmış galiba bi baktım dua ediyo napıyon amına kodugum falan derken meğer bu salak cinlendim cin gördüm falan sanmış çığlıklarımdan. Neyse fare olduğuna ikna ettim sonunda hemen dışarı çıktık pijamalarla aceleyle apartmanın önünde düşünüyoz daha doğrusu düşünmeye çalışıyoruz daha olayın şokunu atlatamadık. Sonra gittik hırdavatçıya fare kapanı aldık bir kaç tane evdede kaşar vardı yemeye kıyamadığım kapanların ucuna koyduk hemen ama bunlar dakikalar içerisinde gerçekleşiyo korkudan ayakkabıyla girdik zaten içeri, neyse vakit geçsin diye pese gittik ama nasıl dua ediyoz inşallah yakalanmıştır yakalamamışsa o eve giremeyiz falan öyle 2 saat geçti eve girmeye karar verdik temkinli şekilde kapıyı araladım bi ses geliyo böyle tiz bi ses aha dedik başardık galiba gerçektende başarmıştık o lanet olası hamster can çekişiyordu derken sevinmemiz kısa oldu çünkü o fareyi nasıl çöpe atcaktık? işte beyler ben o an olgunlaştım gözüm kararmıştı birkere bir adım attım kuyruğundan tutmak için yeltendim bi huylanma geldi karı gibi sesler çıkartıp kaçtım hemen arkadaş zaten kapıdan içeri bile girmedi el mahkum kapıcıya gittik rica ettik falan geldi tuttu canlı canlı poşete koydu götürdü. Buda böyle bir anımdır topluluk tartışmalarında aslanlar gibi kükreyen ben fare karşısında süt çocuğuydum. Evet hala öyleyim galiba. Kahrolsun fareler.
