mağdur taraf için, başarıdan başarıya koşan eş dost çocuklarından biri haline gelmektir. kişisel olarak ego pompalayıcı olsa da, genel olarak düşünüldüğünde yıpratır.. yani muhtemelen öyledir. düşün bi hele hafız, herkes kendi çocuğuna seni örnek gösteriyor.. psikolojik baskı unsuru olur lan zamanla.
ben hiç bunlardan biri olamadım mesela.. yani kimse beni kendi çocuklarına örnek göstermemiştir amına koyyim. belki ilerde fikirleri değişir. emin değilim.. o yüzden, bu kişilerin hissettikleri konusunda tahminden öteye geçemem. kesin olarak şu şöyledir, bu böyledir diyemem yani.. ama her işin önceliğinin başarılı karşı istihbarat olduğunu düşünürsek, kendileri hakkında konuşulanlar için güzel örnekler verebilir.
kulakları çok çınlar böylelerinin. ve genelde de iyi bir sebeple olmaz bu.. zira anasıyla babasıyla kavga eden bireyin, odasına gittikten sonraki tek hedefi kendisine işaret edilen çocuk olur..
- "amına koycam bu mehmet amcanın oğlunun da hee! yavşağın işi gücü yok başarıdan başarıya koşuyor.. olan da bize oluyor lan! bana ne amına koyyim ya, bana niye anlatıyosunuz... (daha gider bu)"
gibi..
mağdur kişinin arkadaş ortamlarında bahsedilen, küfredilen de yine kendisidir..
+ dün gece yine kavga ettik pederle yaa!
- hayırdır hacı?
+ ya bizim bi komşu var; nuri amca.. onun oğlu odtüyü kazanmış amına koyyim! fen lisesi mezunu bir de.. ki okulunu da dereceyle bitirmiş ibne!
- yavşağa bak ya.. zekiymiş cidden piç!
+ zeki ya harbiden.. bizimkilerde onu örnek gösterip duruyor.. şöyle ol böyle ol diye!
gibi..
bu bağlamda örnekler daha da çoğaltılabilir. milletimizin kronik hastalığı çünkü, alakalı alakasız her konuda eş dost çocuklarından birini işaret etmek.. yapmasalar, doğalarına aykırı davranırlar.
milletin çocuğunun elde ettiği başarının evde konu olmasında en büyük pay anne ve onun katıldığı kadın günlerine aittir. orda konuşulur bu konular.. ama o durumun ayrıca incelenmesi gerekir. sığmaz buralara.
