erkeği ya da kızı bence fark etmiyor. ilişkilerdeki 2 tane temel hata var;
1) ne istediğini, neyi ne zaman istediğini bilmemek
2) insan kalbini oyuncak sanmak
23 yaşında dünyalar güzeli bir kızımız, bir çocukla çıkıyor. ama gökten tepelerine meteor düşmedikçe, bu hanım kızımız evlenmeyeceğini hatta başka erkekleri tanımak istediğini çok iyi biliyor. oysa erkek, son derece ciddi. kör kütük aşık. kızımız asla evlenmeyeceğini bile bile, ciddi bir ilişkiye başlıyor bu çocukla ve ilişkinin hiçbir evresinde bu düşüncesini söylemiyor. sonra bir gün sıkılıyor. başka şeyler yapmak, başka yerlere gitmek, başka şarkılar söylemek istiyor. ayrılıyorlar. çocuk kan kusuyor. bir daha da kimseye tamamıyla bırakmıyor kendini.
sonra insanlar gönül işlerini çocuk oyuncağı sanıyor. ondan ona atlayayım, buna salvo yapayım, onu bırakıp arkadaşına seyirteyim.
çok kötü bir dünya artık burası.
hanımlar, beyler, allah aşkına bir anlığına her şeyi bırakın ve şunu düşünün;
hayatınızda haberiniz bile olmadan sizin için gecelerce sessizce ağlayan kadınlar, erkekler oldu. ruhunuz bile duymadı.
bu kadar kolay kalp kırdıktan sonra, sizce her şey yolunda gider mi? siz, hala eski siz misiniz?
