Dün dolmuşa bindim. henüz hareket etmemişken camdan dışarıya bakıyordum. Hani birisi size baktığında gözlerini hissedersiniz ya, baktım birisi uzun uzun bakıyor. Tanımıyorum, gözü dalmıştır dedim. Tekrardan baktığımda hâlâ bakıyordu. Gözleri parlıyordu bu sefer. Dolmuş hareket etmeye başladığında üzüldüğünü gördüm. Aklıma geldi bugün, onun adına üzüldüm. Bir daha görmeyeceği, karakterini bilmeyeceği birini seyrediyordu. Umarım bir daha böyle şeyler yaşamaz ve aşkı ilk görüşe indirgemez.
Aşktan daha gereksiz olan az şey var. Boktan bir ruh durumu. kitaplarda ve filmlerde sahnelenmesi yeterliymiş gibi geliyor.
