hayatım boyunca kimse bana ''al bunu oku'' diye kitap vermedi. bana daha çok 'kör olacaksın bırak şunu, gel bizimle televizyon izle' dendi. peki, ben nasıl böyle oldum? yanıt veriyorum; evde tek başıma bırakıldım, deli gibi sıkıldım ve televizyon denilen cihazda birbirlerini yiyen insanlardan başka hiç bir şey bulamadım.
ilkokul 4. sınıfta öğretmen sınav yapacağım dedi, ipek Ongun'un Mektup arkadaşlarını aldırdı. tüm sınıf sıkıntıdan patlayıp bir köşeye kitabı fırlatırken ben şerife ile portakal bahçesinde gezip Nilgün ile kitap okumaya başlamıştım. sonra kuzenim 1 yıllık bilim çocuk üyesi oldu benim için. o bir yılın sonunda ben zaten artık halide edip'i hatim etmiş milletin kitaplığına aç köpek yavrusu gibi bakmaya başlamıştım.
yani ilk önce diğer seçenekleri yok edin. ardından çıkış yolu olarak kitap sunun ve ilgisini çekecek bir kitap bulana kadar kitapları değiştirmeye devam edin. bir süre sonra sevdiği türü bulunca her şeyi bir kenara atıp kitaplara sarılacak, 'burada böyle bir kitap buldum sende var mı?' diyecektir.
