eskiyen ve değiştirilmemesi konusunda ısrarcı olunan eşyaları ya bilerek ve isteyerek bozardım ya da kesilecek bir şey ise makasla keserdim. yaptıklarımın hiç birini de inkar etmez (zaten nasıl inkar edeyim suçlayacak kardeşim mi var?) annem niye yaptın diye sorduğunda 'çok eskimişti, senin de değiştireceğin yoktu' derdim. annem beni bu huyumdan vazgeçirmek için bir yatak örtüsünü boydan boya diktirip yamalattı ancak o yamaları da kestim, en sonunda kullanılamayacak duruma geldi ve değiştirmek zorunda kaldı. bunun gibi pek çok vukuatım var.
ancak bunların yanı sıra bazılarını tamir edip yıllarca kullanmaya devam ettiklerimizin varlığı da işin bir başka boyutu. içinde sıkışıp yanan saçlar nedeniyle sık sık ısınıp çalışmayı durduran saç kurutma makinesinin içini açıp temizleyip geri toplamışlığım var mesela. ve hala o makine yavaş da olsa çalışıyor.
