istiklal marşımızı duyan türk insanının kendine çeki-düzen vererek yaptığı onurlu davranıştır.
öğretmenlerimiz tarafından daha ilkokulda alıştırılırız bu olaya. hatta ilkokulda istiklal marşını televizyondan duyduğumda bile ayağa kalkıp hazırolda beklediğimi bilirim.
hatta birinci sınıfta okuldan ilk defa kaçtığım gün, okul çıkışı saatinde okulunun önünden geçerken istiklal marşı okunduğunda da durup hazırola geçmişliğim de vardır.
o anki gerilimimi herhalde hayatımda bir daha hiç yaşayamam. okulun bahçesinde öğrenciler sıra olmuş, tabii bizim sınıf da... sınıf öğretmenimiz de sıranın başında öğrencileri gözetlerken benimle göz göze geliyor...
o andan itibaren benim terleme yoluyla kaybettiğim su miktarı orta büyüklükte bir şehrin 3 yıllık su ihtiyacını karşılamaya rahatlıkla yeterdi ama o yıllarda küresel ısınma, barajların kuruması falan pek gündemde değildi, sadece green peace önemserdi böyle şeyleri.
tayyip erdoğan gibi çevreciler henüz istanbul büyükşehir belediyesi nde küçük çapta çevrecilikler peşindeydi, bizim zamanımızda yoktu öyle çevrecinin daniskası insanlar...
dağıttık konuyu; sonraki pazartesi okula gittiğimde yediğim azarı boşver de,
bre saf çocuk, okuldan kaçmak için anne-babana binbir yalan uydurmuşsun hastayım diye, her şeyi süper ayarlamışsın da neden okula gitmemek için cuma gününü seçmişsin!!!
yıllar sonra lise çağlarıma geldiğimde artık istiklal marşı nı duyduğumda, özellikle de okulda duyduğumda,etrafımda çoğu zaman niyeyse genellikle erkek öğrencileri bir gülme alıyor. tabu olmuş millette yahu, gülecek bir şey olmasa da gülüyor işte. küçüklükten beri saygı duruşu, istiklal marşı nın okunması gibi törenlerde müdür yardımcılarının hışmına uğrayan öğrenci böylece bir nevi sinirlerini boşaltıyor belki.
istiklal marşı nı, notadan müzikten haberi olmayan okul müdürü hakkı baba müzikle uyumlu harketler yaptığını sanarak ilginç el hareketleri eşliğinde okutuyorsa o öğrencinin işi de zordur.
öğrencinin kendisi de biliyor bu marşın değerini tabii.
kendisi biliyor da, sen biliyor musun ki bugün bir kurtuluş savaşı* daha olsa yine aslanlar gibi çarpışacak, şehit olacak o "aklı bir karış havada"ki liseli piç.
