insanı mutlu eden şeyler aynı zamanda onun sefaletinin de kaynağı olmak zorunda mıydı?
...
her şey mevsim hızıyla son buluyor,varlığının gücü nadiren devam etmiyor mu, ah akıntı içinde parçalanıyor, batıyor ve kayalara çarpmıyor mu? seni ve senin etrafında sana ait olanları yiyip bitirmediği bir an bile yok, sen orada bir tahrip edilen değil, tahrip edici olmak zorundasın; en zararsız gezinti, binlerce zavallı solucanın hayatına mal oluyor, attığın her adım karıncaların kıvrımlı yuvalarını bozuyor ve küçük bir dünyayı dar bir mezara çeviriyor. ha! dünyanın ender felaketleri, köylerinizi alıp götüren bu seller, şehirlerinizi yıkan bu depremler beni bu kadar çok etkilemiyor, doğanın bütününde saklı hiçbir şey bunu yaratmamış, yiyip bitirici gücü komşusunu ve kendisini yok etmek istemeyen kalbi gömdüremez. ve kaygıyla yalpalıyorum, gökyüzü ve toprak ve onların örülü göçleri beni çevreliyor, sürekli yiyen ve geviş getiren bir deveden başka bir şey göremiyorum.
