Öyle bir canım çekti ki. Oruçluyum, acayip üşeniyorum kalkıp da eksik malzemeleri alıp sonra da yapmaya. Mutsuzluğumu ekstra arttırıyor şuanda bu durum. Yarım saattir bunalıma girmek yerine markete gitmiş olsaydım belki de yarılamış olacaktım ama inat ettim gitmeyeceğim yapmayacağım. Bugün zavallı gibi oturup ağlamayı tercih edeceğim sorunlarımı çözmek yerine. Vallahi gücüm kalmadı artık benim kendi kendimi zorla mutlu etmeye.
