57.
-
Çoğaltır Beni Denizlere.
Ne zaman denizlere düşse yolum
Tutsak bir martı olur yüreğim
Yıldızlar çiçeklenir çakıl taşlarında
Bu sabah aynı acıları kuşanarak yürüyoruz
Göksümde yılların biriktirdiği öfke
Kirpiklerimden asi bir ırmak dökülür
içimde yarınların ışıltısı saklı
Bir başka şafak bekliyorum
Alaca karanlığında gecenin
"Güneş yüzlü çocuklar" düşlüyorum yarınlara
inleyen çam ormanlarının öfkesini andırıyordu
Bugün Karşıyaka Mezarlığı
Kulak ver yağmur fırtınaları değil haykıran
Yüreğinin deltasından akan nehirler
Çoğaltır beni denizlere....
