sebebi kesinlikle alter egodur. bunu kendinize bile itiraf edemiyor olabilirsiniz. toplumla barışık kıyafetimizin altında hep bir karadul gizlenmektedir. toplum tarafından örnek gösterilecek birisi olsak da, hepimiz egoistiz ulan işte. yeri geldiğinde acı çekmeyi bile kendi çıkarlarımızdan yana bükmeyi becerebiliyoruz, acı çekmekten zevk alır hale gelebiliyoruz. iyiliği bile başkaları tarafından takdir edilmek için yapıyoruz, ya da kendimizi tatmin ediyoruz. şu dünyadaki ciddi anlamda en kötü kişiler alt benlikleriyle en barışık kişilerdir. bunların üzerine "bir insan nasıl bu kadar kötü olabilir ki" diye analiz kasmaya, onları anlamaya hiç de gerek yoktur. onlar aramızdaki en düz, en az karmaşık olanlardır. anlamaya çalışmamız gereken iyi ve kötü duvarları arasına sıkışmış benliklerimizi nasıl özgür kılabileceğimizdir. yanımızda bize sarılan veya bizim ona sarıldığımız birisi olsa da, hep kendimizle baş başayız. o kadar yalnızız ki aslında. kendi kendimizden nefret ettiren de işte o hücreye kapattığımız yalnız insanın ızdırabıdır...
