aylar sonra ilk kez bugün seninle iletişim kurdum. sen gerçeksin galiba, ilanlar da gerçek. varlığından şüphe ediyorumda bazen.
mesajını aldığımda dışardaydım, eve gelene kadar cevap yazamadım, evim benim güvenli sığınağım olmuş sanırım. korktum dışardeyken cevap vermeye, senden de korkuyorum aslında.
sen...sevdiğim...oğlum...arkadaşım...sırdaşım...doğmamış denizimin babası...gözümün nuru...yol gösterenim...akıl hocam...
sana kızmıyorum artık emin ol. senden olmadığın biri gibi davranmanı beklemeliydim. sana kızmak, bir çocuğun eline boya kalemlerini verip sonrada heryeri boyadı diye kızmakla aynı şey.
herşeye rağmen sensiz hayat çok boş, çok yavan. arkadaşlığın olmadan koca bir ömür nasıl geçecek?????
