''Sağlıklı bir adalet sistemi için, bütçeden adalete ayrılan payın yüksek olması gerekiyor. Nitelikli hakim ve savcı istihdamı da, adliyelerin iyi çalışması da buna bağlı. 1924 yılı Adalet Bakanlığı bütçesinin genel bütçeye oranı yüzde 3,5 idi. Yani, yeni kurulmuş yoksul devlet her 100 lirasının 3,5 lirasını adalet hizmetleri için ayırabilmişti. Söz konusu oran 1932'de yüzde 3,8, 1933'te yüzde 3,9, 1934'de ise yüzde 4 oldu. Ve yüzde 4'lük pay, Türkiye Cumhuriyeti tarihinin rekoruydu. Bir daha o miktarda bir pay, adalet hizmetleri için hiçbir zaman tahsis edilemedi. Peki, son yıllarda, yani AKP'nin iktidarda olduğu dönemde nasıl bir tablo oluştu? 2002 yılında genel bütçenin yüzde 0,82'si Adalet Bakanlığı'na verildi. Bu oran 2003 yılında yüzde 0,75, 2004 yılında yüzde 0,90, 2005 yılında yüzde 1,02, 2006 yılında yüzde 1,01, 2007'de de yüzde 1,31 olarak gerçekleşti. Böylelikle AKP iktidarı 2003 yılında bir rekora imza attı ve adalet hizmetlerine Cumhuriyet tarihinin en düşük payını ayırdı. sonuç: 10 bin hakim ve savcı ile 30 bin memur, dağ gibi yığılmış dava dosyalarının altından kalkmaya uğraşıyor. Adliyeler 4 bin hakim ve savcı, 8 bin memur açığıyla çalışıyor. Avrupa'da bir hakime yılda 200 dosya düşerken bu sayı bizde 852.'' (kaynak: birgün gazetesi - nuri kayış)
