Bok gibi hissediyorum sözlük. Boktan ziyade yok gibi hissediyorum. Iradesiz, bi sik beceremeyen, hep yerinde sayan, potansiyelini kullanmayıp kendini yatarak harcayan biri oldum kaldım. Üstelik yılan hikayesine dönmüş birini 3 yıldır unutamıyorum. Unutuyorum, çıkıyor karşıma, yanıldığımı anlıyorum. Gülüyor, umut veriyor, gidiyor. Ve ben her hamlesine gardsız kalıp, ağzım açık uzaktan ağlıyorum sadece. Konuşmayalım diyorum, ama hep mesaj bekliyroum. Ne istediğimi bile bilemez oldum. Dün ablamla kavga ettim, kalbini kırdım onun. Düşünmem gereken, kahrolmam gereken çok şey var. Üniversite bitti, öğretmen atamasını tamamen torpile endekslediler. Atanmam bile düşük ihtimal. Kpss çalışmak için işe girmedim ve 5 kuruşum olmuyor, evden de isteyemiyroum. Eşek kadar olduk hala mı baba parası yiyeceğiz. Zengin değiliz ki anasını satayım. Evde tek kavga konusu para üstelik. Şu an belim ağrıyor. Majör depresyona girmiş, çözüm yolu arıyorum ve belki de acizce buraya yazıyorum. Canınızı sıkmak istemiyorum, ülkece dertli olduk kaldık ama teselliye ihtiyacım var sözlük. Yükümlü hafifletin lütfen.
