Eskiden mutsuz olduğum da kimse yoksa allah var derdim, hayırlısı derdim. Şimdi sen de yoksun. Babamı da aldın yanına. Beni çok çaresiz ve yapayalnız bıraktın. Çığlıklar içinde sana nolur kabus olsun gerçek olmasın diye yalvardığım o kıyamet günümden sonra içimde en ufak bir duygu kalmadı bu hayatta hiçbir şeye. içimde ne varsa o gün orda öldü iyilik anlamında.
Tabiri caizse beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın. Bunu yapan bir insan olsaydı yine sana sığınacaktım ama durup dururken sen yaktın canımı. Hiç bir sebeb yokken elimde ne varsa aldın. Kızgınım. Kırgınım. Dua bile etmek gelmiyor içimden.
Benim artık senden daha kötüsünün olmaması dışında hiçbir beklentim yok fakat her gün daha kötüsü oluyor. O da boş yani.
