hep kendimi soktuğum durum. mış gibi yapamıyorum, hislerimde samimiyim, duygusalım, az safım ama zekiyim de zekam kıskanılırken saflığımdan faydalanılıyor. aslında sevme kapasitem çok yüksek, yaralamaya çalışanları bile ama gene de işlerine gelmediğim için mi benim bilinçaltımda mı bir bokluk var hep böyle oluyor sözlükler,platformlar, arkadaşlar hatta akrabalar. kabullenmem lazım sanırım bu işte bir yalnızlık var.
