Birgün yada şu aralar burayı okuyacağını biliyorum.
Sevgiliden vazgeçtim de o kızı arkadaş olarak özlüyorum, saçma sapan bir sürü şey anlatıp saatlerce gülmeyi özlüyorum, yanyana adalara gitmeyi özlüyorum. Bine yakın kitap okudum ben artık anlatamıyorum tek başıma ilerliyorum, garip bir şekilde hayatta kaldım. Kendimi gördüm ve ben artık biliyorum kimse sandığı kadar güçlü değilmiş , içimdeki orman yanarken anladım.
Ben her şeyi sonradan anlarım zaten, kötü biri değilim umarım bir gün biri kalbime dokunduğunda gerçekten özgür bırakır beni.
